TC.
OSMAN TÜRKOĞUZ
İFTİRA!
Emekli
olunca insan, bir de yaşlanınca
Yapayalınız
kalırmış!
Bir
masaldır bu, mış,mışla biten:
Ben
bir subaydım tığ gibi,
Vatan
derdim, çamurlara bulanırdım,
Görev
derdim nice dağlar dolanırdım,
Nerede
olay varsa orada olandım,
Ayak
izlerim mührüdür dağlarımızın…
Yüreğimde
üç şey taşırdım:
ULUS,
CUMHURİYET VE VATAN,
BEYNİMDE
MUSTAFA KEMALDİ YATAN…
Bunlardan
başka servetim de yoktu,
Hâlâ
da yok, öyle ya.
Diskim
kaymıştı, bir aracı sırtımızda taşırken,
Romatizma
oldum dağlarımızın ayazında,
Haksızlıkla
boğuştum, Hırsızlarla da savaştım,
Çağdaşlaşma
yolunda, yumuşak değildim,
Granitten
daha sert bir taştım…
İyi
yerlerde yaşadılar Yalakalık edenler,
Ve
sonra ve sonra öldüler birer, birer…
Yatan,
yiyen ve çalanlar çok mutlu,
Sülalecek
yükselmeye de umutlu…
Şeker
hastası oldum, meyve yemem de yasak,
Önceleri
de yasaktı, parasızlıktan,
Et
yemem yasak değildi amma,
Eti
de yiyemiyordum, anlayın işte…
Terör,
Merör, Enflasyon,
Romatizma,
bel fıtığı ve şeker,
Hizmet
etti bu Üç dostu hediye,
Bunlarla
yaşarım, bunlarlayım her yerde…
İftira
etmiştir,kim dediyse,Osman yalınızdır diye….