22 Temmuz 2016 Cuma

2029/RÜŞVETİN ANATOMİSİ-3'ÜNCÜ BÖLÜM.


             TC.                                                                                                                                                                                        

OSMANTÜRKOĞUZ                                                                                                                                                           osmanturkoguz@gmail.com                                                                                                                            TV,Çeşmealtı,22 Orakayı 2016.

                              RÜŞVETİN ANATOMİSİ:--3—

                 BİREYLERİN VE TOPLUMUN ÇÜRÜMÜŞLÜĞÜ,

             “Osmanlı İmparatorluğunun dış yağma ve soygun gücü zayıflayınca,ülke                  içine RÜŞVET OLARAK DÖNMÜŞTÜR?! İslamda DA RÜŞVET,GAİMET VE YAĞMANIN İÇERİDEN TEMİN ARACIDIR.DIŞ KATLİAM ZEVKİ DE,İÇERİDEKİ ÖLDÜRMELERLE  TADMİN EDİLİR?!                                                                                                                                                                                                                                                                     Kurt Stanhaus, Rüşvetin Anatomisi, Sanders Yayını.

         Osmanlının son dönemlerindeki rüşvet olaylarını dinleyenler,”çöküntü nedeniyle olabilir?!”Diyorlar.Rüşvetin çöküntü ve möküntü ile bir bağlantısı yoktur.Şimdi,bir de Osmanlının başlangıcına gidelim.Yıldırım Bâyezıd zamanında,Veziriazamdan kaynaklanan bir ahlakı çöküntü yaşandı.Rüşvet aldığı söylenen 80 Kadı’nın yakılmasını emreden Bâyezıd,bu kararını uygulamaya koyamadı,çünkü rüşvetçilerin koruyucusu  Vezirazamdı?! “Tarihlerde, azim ve irade sahibi, cesur, cevval, mert, dobra, dobra konuşan bir kimse olarak zikr edilen Yıldırım Bâyezid, ayni zamanda dindar bir kimseydi. Mizaç itibariyle sert, hırçın ve inatçı olan Yıldırım Bâyezid, Sırp prensesi ile evlendikten sonra, Vezir-i Azam Ali Paşa’nın da tevsikiyle içkiye baslar. Bu sefahat ve işret hayati zamanla saray muhitinden dışarı taşarak kitleye de sirayet etmekte gecikmez. Özellikle ikbal ve mevki hırsı iliklerine kadar islemiş olan Vezir-i Azam Ali Paşa, kendine uydurduğu arkadaşları ile gerek devletin adalet ve insaf töresine, gerek politika ve cemiyet gidişatında hayli gedikler açti. Bu sebepledir ki, memlekette meydana gelen ahlâkî çöküntü, zamanla kadıların bile rüsvetle iş görmesine sebep olmuştu. Nitekim Hoca Saadeddin Efendi'nin ifadesine göre (Tâcu't-Tevârih, I, 139-140) Osmanlı tarihinde "kadiyân-i fi'n-nâr" diye tarihlere geçen hadise, insanların can ve mali üzerinde geniş bir tasarruf yetkisine sahip olan ve günümüz ifadesiyle yargıç denen kadıların, adalete göre hüküm etmemeleri yüzünden Sultan Bâyezid tarafından yakılmak suretiyle cezalandırılmalarının istenmesi hâdisesidir. Gerçekleşmeyen ama düşünülen bu hadise bize, Bâyezid'in adalet anlayışına ne kadar önem verdiğini gösterdiği gibi, onun ne kadar dindar bir kimse olduğunu da göstermektedir. Gerçekten onun, Ali Paşa’nın igva ve tesiri ile sadece kendi şahsi ile ilgili yaptığı bazı islerden ve içkiden tamamen tevbe ettiği, bir daha içki âlemlerine katılmayacağını belirterek söz verdiği, tarihî kaynaklardan anlaşılmaktadır. Nitekim Sükrüllah (Behcetu't-Tevârih, 57) gerek adalet anlayışı, gerekse bu içki meselesine temasla söyle der:

         "Yeniden adalet gösterdi. Kadıları topladı. Onların kıyıcılıklarından soruşturdu. Taaddiden, şeriata aykırılıktan, rüşvetten özge nesne bulmadı. Kimden, şeriata aykırı nesne almışlarsa ödenmesini buyurdu. Onların terbiyesini verdi. Azli gerekeni azletti. Halk, ülkeler alanın yüksek adalet ve şefkatini isitince ekim biçimleri, is güçleri ile yurtlarını şenlendirmekle uğraşır oldular…” İkinci Sultan Mehmet zamanında, Veziriazam Çandarlı Halil Paşa Bizans’tan rüşvet aldığı iftirası ile boğdurulmuştur. Bence, bu olay devşirme ve dönme vezirlerin bir ayak oyunudur. Ben, Çandarlı Kara Halil Paşanın, Bizansın balıkların içine sakladığı rüşvet altınları aldığına inanmam. Devşirme ve kul sistemine dayalı Osmanlı yönetimi, Çandarlı adlı bir Türk ailesinin yönetime egemen olmasını salt hanedan çıkarları ile bağdaştıramamıştır. Bir de Çandarlı Kara Halil Paşa İkinci Mehmedin iki defa tahttan indirilmesine sebep olmuştu. Şimdi İkinci Mehmet dönemini hicveden ünlü bir şiiri okuyalım. Osmanlı dönemindeki haksızlıkları ve sömürüleri yaşayan, Trabzon’a görev yerine giderken, kendisi de bir temiz dayak yiyerek servetini Eşkıyaya kaptıran Kadı Şeyhi/1371-1439/Harname, Eşek öyküsü, adlı şiirinde bu durumları ne güzel vurgulamış: ? Fatih Sultan Mehmet Devrinde; EŞEK, ÖKÜZLERE ve ÖKÜZLÜĞE imrenirmiş. Kuleli Asker Lisesinde Türkçe dersimizde, Harname’yi ders olarak okumuştuk:

                   “Bireşekvaridizaifünizar,”                                                                                                                         Yük elinden kati şikeste vü zar.                                                                                                                                                                                                                        Gâh odunda vü gâh suda idi.                                                                                                              Ol kadar çeker idi yükler ağır                                                                                                            Ki teninde tüy komamıştır yağır.                                                                                            Kargalar derneği kulağında,                                                                                                      Sineğin seyri gözü yağında.                                                                                             Arkasından alınca palanı,                                                                                       Sanki it artığıydı kalanı.”Bu durum, eşeğin hali pür melali. Şimdi bir de Öküzlerin hallerini görelim, nicelermiş:

                    “Gördü otlukta yürür öküzler,”                                                                                   Odlu gözleri, ger’li göğüsleri,                                                                                                    Sömürüp öyle yerler otlağı.                                                                                                                   Ki kılın çekecek damar yağı.                                                                                                   Boynuzu kimisinin ay gibi;                                                                                                            Kiminin halka, halka yay gibi.                                                                                                        Yöğrüşüp kim vurur avaze,                                                                                                  Yankulanırdı dağ u darvaze.                                                                                                           Har’ı miskin eder iken seyran,                                                                                                    Kaldı görüp sığırları hayran.                                                                                                                Ne yular derdi ne gem-i palan;                                                                                                              Ne yük altında hasta vü nalân.

                   Eşek, Öküzlerin hallerine bakar, bakar da:                                                                                                     “Bizi ger arpa ok u yay etti,”                                                                                                              Bunların boynuzunu kim ay etti?”Der, kendi kendine.                                                   Sonra da, kendi, kendine nice ulu muhakemeler yapar ve aniden öküzler gibi Gökekin tarlasına dalar. Dalar amma, sonucunu da hiç beklemez. Ekinin sahibi hışım gibi yetişir, tarlasının haline bakarak eşeği dövmeye başlar. Dövmekle de hırsını alamaz ve:                                                                                                                       ”Yüreği soğumadı sövmek ile,”                                                                                        Olamadı eşeği dövmek ile,                                                                                              Bıçağını çekti kodu ayruğunu,                                                                                        Kesti kulağını vü kuyruğunu.                                                                                                       Kaçar eşek acıyarak canı,                                                                                                                 Dökülür yaş yerine kanı.”Daha sonra da Eşeklerin Pirine rastlar.                  ”Uğrayıp geldi Pir Eşek nâgah,                                                                              ”Sordu halim, kaldı dert ile ah!”                                                                             “Yalvarıp, inleyip dedi:-Ey pir!”                                                                                                       “Hali rubah bigi pür tezvir”                                                                                                               “ Batıl isteyip haktan ayrıldım,”                                                                                      ”Boynuz umdum kulaktan ayrıldım…”Öküzler, hazır yiyicileri, eşekler te yük altında dayakla inleyenleri sembolize etmektedir. İşte Müslüman Osmanlı toplumunun hali.”                                                                                                                          Eyeri kaltağ Osmanlı,”                                                                                            “Şalvarı Şaltağ Osmanlı,”                                                                                          ”Ekende yok, biçende yok,”                                                                                             ” Yiyende ortak Osmanlı… “

Osmanlıda Rüşvetçi denilince, Birinci Süleyman’ın Damadı ve Sadrazamı Sırp Rüstem Paşa’yı unutmamak gerekir. Onun rüşvetten elde ettiği ve terekesine yansımış olan servetinin bir listesini sunacağım ve yine de, Yiğitliğinden! Dem vuracağım?!Erzurum’a 5000 altın rüşvetle atadığın valinin 5000 altın göndermesi üzerine:”Olamaz,Erzurum fakir bir vilayetimizdir.Halkı 5000 altını kaldıramaz;3000 altın iade edile…”Deyu mektup gönderir ol valisine?!Hani,Halep valisi Balta Sikli Bekir!Paşanın rüşvet savunması da yabana atılır cinsten değildir.Onu da bu arada yazıverelim:Halep valiliğini rüşvetle satın alan Vali Paşa,Halep şehrini ve çıvarını rüşvetle tarumar eder.Ayaklanan Halep halkı Paşanın sarayına dayanır.Vali Paşa,sarayının balkonuna çıkarak eydürür:”Ey Cemaati Müslimin,rüşvete dayanamayıp Huruç aleyh sultan suçunu işlersiz?!Bendeniz Dört boş teneke ile Haleb’e gelerek,sayenizde Üçbuçuk tenekemi doldurdum.Şimdi,beni buradan sürdürürseniz,yerime gelecek Vali Paşa,Sekiz boş teneke ile gelüp,sizi daha da perişan ve sefil eder.Şunun şurasında yarım tenekecik altın kaldı,biraz dişinizi sıksanız…?1”Halk Vali Paşanın bu sözünü alkışlarla karşılayarak,”ne akıllı ve vicdanlı Paşaymış bizim Vali Paşamız!”Diyerek dağılır.15 senedir dolmayan teneklerden vaz geçtik,denizleri gemilerle dolduracaklar gibi…Osmanlıda,devlet memuriyetleri en çok para verenlere satılırdı.Bu  işlere Padişahlar,İntikamcı Dönme ve  Devşirme Sadrazamlarca alıştırılmıştır.Damat Rüstem Paşanın Kardeşi,Sinan Paşa da Veli !Beyazıt’ın damadı olan bir hırsızdı…Şimdi de gelelim Sadrazam ve dahi Damad’ı Şehriyari Zülcelal Sırp Rüstem Paşa Hazretlerine.Fuzuli’den başlayarak,Avusturya imparatorluğunu İstanbul Elçisi Baron Bousbecg’e /1555-1562/varalım:

Fuzuli,1483-1556,tarihleri arasında Irak’ta yaşamış, Türk-Azeri Edebiyatının en büyük şairidir. Asıl adı, Mehmet bin Süleyman’dır. Yol genişletmek bahanesiyle, mezarı Saddam Hüseyin tarafından yerle yeksan edilmiştir. Bu ünlü Türk Ozanın “Şikâyetnamesi’”ni bilmeyenimiz yok gibidir. Bazılarımızca bir cümlesi, bazılarımızca da iki cümlesi terennüm edilir. Birinci Süleyman,1534tarihinde Bağdad’ı fethedince, ona kasideler yazmış, Birinci Süleyman da kendisine Bağdat Evkaf gelirinden Dokuz Akçe maaş bağlamıştır. Bu maaşını bir türlü alamaması nedeniyle, Nişancı Celalzade Mustafa Çelebi’ye ünlü şikâyetnamesini yazmıştır. Bir türlü maaşını alamadan,1556 tarihinde sefalet içinde, Vebadan ölmüştür. Ünlü Avusturya Büyük Elçisi baron Bousbecg te 1555 tarihinde İstanbul’a görevli olarak gelmiştir. Elçinin gözlemlerinin hiç te iyi olmadığını Viyana’daki dostlarına yazmış olduğu mektuplardan öğrenmekteyiz. İlk önce, üşenmeden Fuzuli’nin Osmanlı İmparatorluğunun iç yüzünü gösteren Şikâyetnamesini okuyalım. Kendisine bağlanan Dokuz akçelik maaşını almak üzere Evkaf’a giden Fuzuli, Evkaf memurlarıyla arasında geçen konuşmayı şöylece hikâye eder:

“Selam verdim, rüşvet değildir deyü almadılar. Hüküm gösterdim, faidesizdir deyü mültefit olmadılar. Eğerçi zahirde suret-i itaat gösterdiler, amma zeban-ı hal ile cevap verdiler.”Cem-i sualime cevap verdiler.”

“Dedim:”Ya eyyüh-el-eshab! Bu ne fiil-i hata veçin-i ebrudur?”Günümüz Türkçesine göre okuyalım:

 “Selam verdim, rüşvet değildir diye almadılar. Hüküm gösterdim, faydasızdır diye iltifat etmediler. Gerçi görünürde itaat eder gibi davrandılar ama bütün sorduklarıma hal diliyle karşılık verdiler.

Dedim: - Ey arkadaşlar, bu ne yanlış iştir, bu ne yüz asıklığıdır?

Dediler: - Bizim âdetimiz böyledir.

Dedim: - Benim riayetimi gerekli görmüşler ve bana tekaüt beratı vermişler ki ondan her zaman pay alam ve padişaha gönül rahatlığı ile dua kılam.

Dediler: - Ey zavallı! Sana zulüm etmişler ve gidip gelme sermayesi vermişler ki, daima faydasız mücadele edesin ve uğursuz yüzler görüp sert sözler işitesin.

Dedim: - Beratımın gereği niçin yerine gelmez?

Dediler: - Zevaittir, husulü mümkün olmaz.

Dedim: - Böyle evkaf zevaidsiz olur mu?

Dediler: - Asitanenin masraflarından artarsa bizden kalır mı?

Dedim: - Vakıf malın dilediği gibi kullanmak vebaldir.

Dediler: - Akçamız ile satın almışız, bize helaldir.

Dedim: - Hesaba alsalar bu tuttuğunuz yolun fesadı bulunur.

Dediler: - Bu hesap, kıyamette sorulur.

Dedim: - Dünyada dahi hesap olur, haberin işitmişiz.

Dediler: - Ondan dahi korkumuz yoktur, kâtipleri razı etmişiz.

Gördüm ki sualime cevaptan başka nesne vermezler ve bu berat ile hacetim kılmağın reva görmezler, çaresiz mücadeleyi terk ettim ve mey'us ü mahrum guşe-i uzletime çekildim.”Şimdi de okuyalım Bousbecg adlı Sefiri Kebiri:

                “Hakikatte, Türklerin yanına gitmek isteyen bir adam, hududu geçer, geçmez, kesenin ağzını açmaya ve memleketi terk edinceye kadar onu hiç kapatmamaya ba hazır bulunmalıdır. Orada bulunduğu müddetçe, etrafa para serperek bunların boşa gitmiş olması için dua edecektir…” Viyana Mektupları, S.38,

      “Türklerin istihkar avazeleri her taraftan yükseliyordu. Kendilerini dünyanın hâkimi olduklarını söyleyerek iftihar ediyorlardı. Artık İspanyolları da yendikten sonra, korkacakları hangi düşman kalıyordu. İyi tanıdığım yüksek rütbeli bir türk subayı sefere katılmıştı. Napoli donanmasının komutan ya da kıral sancağı onun eline düşmüştü. İmparatorluk kartalının üzerinde bütün İspanya vilayetlerinin armaları bu sancakta görülüyordu. Bunu bir armağan olarak Süleyman’a taktim etmek niyetinde olduğunu öğrenince, buna engel olmayı ve sancağı elime geçirmeyi bir vazife bildim. Kendisine iki ipekli esvap hediye göndererek sancağı almakta zorluk çekmedim. Bu suretle Beşinci Charles’ın şerefli bayrağının hezimetin sürekli bir anısı olarak kalmasına engel oldum…”Viyana Mektupları, s.228.

“Rüstem, her zaman ters ve anifti, sözlerinin bir emir gibi telakki edilmesini isterdi. Siyasal ahval ve şeraitin ne merkezde olduğunu ve Sultanın ilerlemiş yaşının neye lüzum gösterdiğini pekâlâ bilirdi. Fakat fiiliyatta ya da sözde azıcık mülâyemet ibraz edecek olursa hasislik sevkiyle böyle davranmış gibi görünmekten korkardı. Çünkü Sultan onun rüşvet aldığından kuvvetli surette şüpheleniyordu.”S.G.E. S.145.”Sizin fikriniz nedir? Bousbeck’in birkaç defa teklif etmiş olduğu şartlara Sultan’ın muvafakatini alırsam sözünü tutar mı? Vaadettiği hediyeleri bana verir mi dersiniz? Dedi. Tercüman, vaadettiğim hediyeleri vermekten geri kalmayacağıma hiç şüphe etmediğini cevaben bildirdi. Rüstem:”Git evine sor ona!”Dedi.”Şimdi yanımda, her türlü ihtimale karşı 5000 Duka altını var ki 6000 Kuron’a eşittir. Bu parayı tercümana verdim ve Rüstem’e bunun iyi niyetimin bir delili olduğunu ve ilk taksidi oluşturduğunu söylemesini rica ettim. Üst tarafı, iş bitirildiği zaman verilecekti. Çünkü daha büyük bir para vaadetmiştim…” S.G.E. S.246.Bu iş ne işi biliyor musunuz? Kanuni’nin Damadı ve Sadrazamı, Kanuni’nin bir boş zamanını yakalayarak, Osmanlı İmparatorluğu aleyhine ve Avusturya İmparatorluğu lehine bir sulh antlaşması sağlayacaktı… Verilen ilk taksit ile elçiliğin bir yıllık gideri karşılanırmış. Şimdi de, Sadrazam Rüstem Paşa ile Sadrazam Ali Paşa’nın Bousbeckçe yapılan karşılaştırmasını okuyalım:”İki Paşanın, Ali ile Rüstem’in ahlakları ve zihniyetleri hakkındaki farktan bahsediyordum. Ali, bütün hayatında murdarlık şaibesinden temiz kalmıştı. Onun için, gösterdiği nezaket ve kolaylığın Sultan tarafından takbih edilmesi ihtimalinden hiç korkmazdı. Rüstem, daima haris ve hasis bir adamdı. İlk önce kendi çıkarını ve servetini düşünürdü…”S.G.E.S.247-248.Rüstem Paşanın terekesini yazmadan önce,Rüstem Köpeği ve Papaz kızı Raksalon’un ayak oyunları ile,bizzat Kanuni!Tarafından öldürülen yiğit Mustafa’dan söz edeceğim.Öyle ya,koskocaman bir imparatorluğu yıkmak kolay mı’? Şehzade  Mustafa’nın sırtına baltasının tersi ile vurup, çelme takarak düşürüp öldürenlerden Zalmahmut adlı Hain,  bu görevi nedeniyle, Birinci Süleyman’dan almış olduğu bahşiş ile İstanbul Aksaraya adı ile anılan bir cami yaptırtmıştır. Bence hemen yıkılması gerekir. Damad Rüstem Paşa’nın, milliyetinin saptanması için varsın tarihçilerimiz uğraşa dursunlar! O yapacağını yapmış, Osmanlı İmparatorluğunun yıkılma sürecine girmesini de başarı ile tamamlamıştır. Acemioğlanları Ocağından Sadrazamlığa yükselmesini bilmiş, bir Rus Papazının kızı olan Raxsalon/HÜRREM/ ile birlikte çevirdiği entrika ile de Şehzade Yiğit Mustafa’yı katil Bunak Birinci Süleyman’a öldürtmüştür.”Memuriyetleri bir rüşvet pişkeş mukabili satma usulünü de bir kural olarak satma geleneğini de Rüstem Paşa vazetmiştir. Vakıa devlet hazinesi dolmuş, fakat bu Osmanlı İmparatorluğunu duraksamaya, sonra da inhitata sevk eden suiistimallerden biri olmuştur. Rüstem Paşa, devlet hazinesine müsavi olarak, kendi servetini de, hiçbir sadrazama nasip olmayan bir dereceye çıkarmıştır. Bu arada, devlet hazinesine girmesi icap eden bazı meblağları da kendi servetine eklediği anlaşılmakta ve bazı eşhasın kendisine rüşvet verdiği hakkında Kanuniye müteaddit ihbarlar yapıldığı da görülmektedir. Zevcesine günde 2000duka gelir sağlayan Rüstem Paşa’nın sayısız akar’ı Bursa’da ipek dokuma tezgâhları, Clissa’da tuzlaları vardı…”İslamAnsCilt.9,s.801.                                                                                                            Osmanlının en Büyük Padişahı İkinci Mahmut gelene kadar, ne memur maaşı vardı ne de memurlar ve yurttaşlar için bir ceza yasası vardı. Moltke, Paşaların ve Hüsrev Paşanın mutlak gücünü anlatır. Osmanlıda hiçbir kimsenin yarın ve yaşam güvencesi de yoktur. Sınırsız yetkileri olan Sadrazamın da güvencesi yoktur. Padişahın bir emri ile onun da kafası kesilir ya da boğulur ve tüm mallarına da el konulurdu. Osmanlı’da, yarın güvencesi olmadığından çalmanı, çırpmanın ve rüşvetin nedenlerinden birisi de burada saklıdır. Sonradan, Romalıların yaratmış olduğu Vakıf kurumları, bir güvence olmuştur. Vakıf malları Allahın olduğundan Vakfa ilişilemezdi. Sonradan ZÜRRİ VAKIFLARLA, vakıf kuranlar, gelecekteki nesillerinin güvencelerini de garantiye almışlardır. Hırvat asıllı, padişah damadı olan devşirme gelişmemiş vücutlu Rüstem’in hırs ve tamahının çok gelişmiş olduğunu görebiliyoruz. En iyisi mi biz yine de Ünlü İbrahim Peçevi’nin, Peçevi tarihine başvuralım. İbrahim Peçevi, Kanuni’den bahsederken, Vakanüvis geleneği, epeyce yağ yakıyor. Ünlü İbn’i Haldun:”Herkes faziletten dem vurur, padişahlar bile yağcılıktan hoşlanır! Diyordu.

“Mutlu devrinde—Kanuni’den söz ediliyor—Rüşvetin adı ve sanı da yoktu. Rahmetli Rüstem Paşa Sadrazam iken, kamuda bu suç ile töhmet altında kalmıştı. Ama aldığı da Anadolu, Şam ve Mısır eyaletleri gibi yüksek beyliklerden aldığı Dört-Beş bin altın kadar bir paradan ibarettir. Onbeş yıl oyunca Beylerbeyliği elinde bulundursa da, kendisinden bir şey istenmez, azledilmekten de korkmazdı. Çünkü aldığı bu rüşvet değil, ancak bir armağandı. Hatta, Rahmetli Ali Efendi tarihinde—Künhü’l-Ahbar---bunu hoşgörü  yollu; bu kez Erzurum Beylerbeyi, ona Beşbin altın hediye göndermişti:”Erzurum’un buna gücü yetmez diye bu paranın Üçbinini geri göndermişti.”Sözlerini yazmış.”Peçevi Tarihi, Prof.Dr.Zeki Sıtkı Baykal,s.13.

“Rüstem Paşa kölelikten gelme olup,Hırvat soyundandır.Gerçi vücut yapısı bakımından o kadar gösterişli değildi,ama akıl,düşünce ve hizmetleri,olgunluğu,ince terbiyesi,dindarlığı ve haramdan kaçmasıyla Padişah katında büyük bir saygı ve sevgi kazanmıştı.Bu devlette rüşvetçiliği  başlatan kendisi olduğu halde;hediyesi deftere bir kez kaydolan mansıp sahipleri artık bir daha işten çıkarılmazdı.Kendisi,rüşvetçiler arasında en çok insaf sahibi olanlardandı.Anlatıldığına göre;bir gün,Erzurum Beylerbeyi,at parası olarak Beşbin altın armağan gönderir.Rüstem Paşa ise,Üçbin altını alır,İki binini geri çevirir.”O mansıbın bundan fazlasına gücü yetmez”?!Der.”Rüstem Paşa’nın hayat ve hayır işleri için yaptığı bağışları,savaş ve barış zamanındaki harcamaları,Sultan Mihrimah için verdiği paralar sayılamayacak kadar çoktur...Bununla beraber,öldüğü zaman,hiç te azımsanmayacak biı servet bırakmıştır ki,bu malların defterini Tarihçi Ali Efendi,Kıbrıs’ta ölen Rahmetli Sinan Paşa mecmuasından, o da Uzun Mehmet Paşa Cöngünden almıştır.”S.G.E.S:17-18.

“Rahmetli Rüstem Paşa’nın Muhallefatı(Terekesi, ölenin geride bıraktığı şeyleri).1-Güzel yazı ile Mushaf--------8000 adet,

            2-Değerli taşlarla bezenmiş ciltli Mushaf---130 adet.

                 3—Türlükitaplar----5000                                                                                                                          4-Memluk köle(Oğuz, Çerkez) --170,

              5-Atlas 2900,

              6-Deve 1160,

              7-Tülbent 80.000,

              8-Sağlam para 780.000 Akçe,

              9-Türlü Kaftan 5000,

             9-Altın Üsküf 1100,

 

          10-Kebe(Yük) ,2009,

          11-Sayi,/Çalışanları/290,

          12-Cebe ve zırh, 2000,

          13-Gümüş eyer, 600,

          14-Altın işlemeli eyer, 500,

          15-Gümüş özengi, 130,

          16-Altın kakmalı kılıç, 860,

          17-Altın kakmalı tolga 1500,2

          18-Altıntopuz(soğancık) 100,

          19-Kepçili mücevher, dane 30,

          20-El astarı, 476,

          21-Nakit ve külçe altın ve Ham para(yaklaşık olarak),1000 yük,

          22-Anadolu ve Rumeli’de çiftlik, 1000 adet,

          23-Gümüş kütük 11.300.000,Akçelik. Binlerce mızrak, evler, köşkler, ipek tezgâhları ve Osmanlı İmparatorluğundan akan mansıplar, rüşvetler Rüstem Paşayı ihya etmiştir. Rüstem Paşanın türlü halı, kilim ve ufak tefek eşyası ile daha başka hediye, kap kacak gibi şeylerin hesabı tutulmamıştır. Bazı kaynaklarda halılar deve yükü olarak gösterilmiştir. Ulu Tanrı ona rahmet eylesin. İbrahim Peçevi Tarihi, ” S.G.E. S.17—8,9.  Birinci Süleyman, Diyarbekir Beylerbeyi olan Rüstem Paşaya kızını vermek istediğinde, Rüstem Paşanın hasımları onun Cüzzamlı olduğunu iddia etmişlerdi. Padişahı cihan iki gözüm Sülümen,  bu haber duyunca irkilmiş, çok acele olarak, casus bir Hekimi Diyarbekir’e göndermiş. Bu özel görevli Çaşıt hekim,Paşamızın kirli don ve gömleklerini bilimsel incelemeye tabi tutarak gerçeği ortaya koymuş!Kirli don ve çamaşırlarda neler bulunmaz ki?!Cüzzamlıda KEHLE/BİT, yaşamazmış.Tanrımıza şükürler olsun,Paşamızın kirli donunun ağ kısmında bir BİT Paşası bulunarak,Devlet düşmanı Goministlerin dediklerinin yalan olduğu anlaşılmış?!”Pire itte,Bit te Padişahın damat adayı,Dönme Yiğitte bulunur?!”Sözü de doğrulanmış.Doçent Dr. Yücel Özkaya’nın nefis bir araştırması var:”18’inci Yüzyılda Osmanlı Kurumları ve Osmanlı Toplum Yaşantısı.”Bu eserin de 218’inci sahifesine bir göz atalım: 

          “Şehit Ali Paşa meşhur Talimatnamesinde, kadıların rüşvet alması, uzak yerlerde olan kişilerin olur, olmaz davalar için mahkemelere çağırılmamalarını, Taşraya gönderilen emri iyi uygulamalarını, olur-olmaz şeylere emir çıkarılmamasını belirterek, Kadıların halkın zararına hareket etmemelerine değindiğine göre; daha 17’inci asrın sonlarında bile kadıların yolsuzluklarının olduğu ortaya çıkar ki, buna daha önce değinmiştik…”

          Dün, sadece Devletlûlar rüşvet alırlarken, bugün demokrasi sayesinde çağ atladığımızı yakinen çok görmüşümdür. Dilimi yuttuğum çok zamanlar olmuştur. Osmanlı İmparatorluğunda, RÜŞVET, HAKSIZLIK, VURGUN VE TALANIN Devletlûlardan kaynaklandığını Tarhoncu Ahmet Paşa, Boşnak Sarı Mehmet Paşa görenlerden biri de Sultan Üçüncü Mustafa’dır./1716-1756/.Padişah Üçüncü Mustafa hüküm sahibi olduğu halde, Osmanlı devletinin gidişatında umutsuzdur. Bu umutsuzluğunu Cihangir Mahlası ile yazmış olduğu ünlü gazelinde dile getirmiştir. Rüstem Paşanın terekesini Ünlü Joseph von Hammer’e/09 Haziran 1774—23 Kasım 1856/ göre de yazalım, daha sonra da sıra gazele gelsin:Rüstem Paşa’nın terekesi, Von Hammer ve Uzun Mehmet Paşa Cönkünden alınmıştır. Eşi MihriMah Sultan için, her Allah’ın günü, 2.000 Duka altını bıraktığı da rivayet edilmektedir.

—8.000 adet güzel yazı ile bezenmiş Mushaf, değerli taşlarla bezenmiş 130 adet, ciltli Mushaf. 5.000 adet çeşitli kitap, Memlûk köle,(Oğuz,Çerkez170 kişi) ,Anadolu ve Rumeli’nde 815 çiftlik,2900 muharebe atı,476 su değirmeni,1106 adet deve,5000 sırmalı kaftan,8000 kavuk,11.000sırmalı kavuk,2.900zırh,2.000cübbe ve cevşen(örme zırh),600 gümüş eyer,500 gümüşlü miğfer,500altın kakmalı murassa (cevherli) eyer,130 çift altın eyer,700 murassa kılıç,1000 gümüşlü mızrak,70.000 Duka altını,112yük–11.200.000 akçe 32 adet cevher, evinde,1000yük kuruş,(100.000.000 guruş). Joseph von Hammer, Büyük Osmanlı tarihi.3s.448–449.

          Bazı politikacıların eden Osmanlılığın özlemi içinde olduklarını buradan anlamak mümkündür. Hata bir Cumhuriyet yargıcının:”Şeriat gelirse bana göre hava hoş. Kadı olarak ta görevime devam ederim!”Dediği basınımıza yansımıştı. Osmanlı adaletinde sopa cezası da vardı. En çok 39 sopa cezası verilirdi. Her sopa İçin de hükümlü sopa cezasını veren Kadıya bir akçe ödemek zorundaydı! Bu Rüstem Paşa Hırsızı bugünkülerle karşılaştırılsa çok zavallı kalır.Koskocaman Sadrazam ve Padişah damadının bir Sefinesi bile yokmuş!?

 

 

 

           

 

 

               


 

 

 

 

 

 

 

               

               

 

 

                  

İzleyiciler

Blog Arşivi