12 Eylül 2013 Perşembe

1127/KIRK YIL SONRA!


 

                   TC.

         OSMAN TÜRKOĞUZ

         TV.osmanturkoguz@gmail.com

         İzmir;12Eylül 2013

                   KIRK YIL SONRA!

          Kütüphanem çok dar ve o nedenle de çok karışık. Hatayımıza dair iki önemli kitabımı ararken, Eski şiirlerimi yazdığım iki defterimi buldum. Hatay’ın ilk Başbakanı Rahmetli Dr. Abdurrahman Melek’in yazdığı “Hatay’ın O Günleri” ve Sadrazam Damat Ferit Paşanın yaverlerinden  Makineli Tüfekçi Üsteğmen Tarık Mümtaz Göztepe’nin Hatayın İltihakı ile ilgili bol resimli kitabı. Hataya ilk giren Subayımız Rahmetli Şehit Yüzbaşı Kaya Aldoğan’ın ve ilk giren askerimiz Boyabatlı Abdullah’ın resimleriyle şehit kızlarımızın resimlerini yayınlayacaktım.Kitapları ararken  bulduğum şiirlerimden rastgele birisini seçtim:

                                              KIRK YIL SONRA!

                                Torunlarınla birlikte

                                 Eski resimleri karıştırırken,

                                 Bir solgun resme takılan Torunların.

                                 Bu ne Nine diye soracaklar.

                                Gözlüklerini iyice yerleştireceksin gözlerine,

                                 Bir iyice bakacaksın resmimize,

                                  Sonra da Kırk yıl geriye döneceksin;

                                  Ellerine bakacaksın, o kalem eller,

                                  Dudakların hokka gibi yerli yerinde,

                                  Solan göğüslerini elleyeceksin;

                Kederinden

                                  Takıldığım burunun gelecek aklına;

                                  Ağlayacaksın içli, içli

                                  Derinden…

                                  Resmimizi tutan elinle gözyaşlarını sileceksin;

                                  Hıçkırıklar düğümlenecek boğazına,

                                  Bir süre konuşamayacaksın,

                                  Bir süre de nefes alamayacaksın…

                                 “Bir tanıdık subaydı çocuklar,

                                   Beni de çok severdi!”Diyeceksin…

                                   Ellerin titreyecek,göğsün de hırlayacak yine;

                                   Sarsıla,sarsıla ağlayarak,

                                   Geçmişin tozları arasından sıyrılıp geçeceksin.

                                       Sonra, günün ne olduğunu soracaksın;

                                     “14 Ağustos Nine!”Diyecekler.

                                        Bir wagoner içinde, Mardin Şehri gelecek aklına,

                                        Kaybettiğin kolyeme yanacaksın,

                                        Silik resmimize kapanıp

                                        Hıçkıra, hıçkıra ağlayacaksın…

                                        Tarihler gelecek peşi sıra aklına;

                                        Suskunluğun sonsuzunda;

                                        SEN DE BENİM gibi,

                                        Beraber olamadığımıza yanacaksın…

                                                                                                                       

                                                  

                  

             

                                                                                                                                                               

                                                                                                                                                               

1126/N'olurdu?


 

                       TC.

         OSMAN TÜRKOĞUZ

         TV.osmanturkoguz@gmail.com

         İzmir;12 Eylül 2013

                    N’OLURDU?

         Gül olsaydık,sümbül olsaydık,

         Birlikte açsaydık seninle.

         Mutluluk ağacının da dalında

         SEN tomurcuk olsaydın,BEN DE yaprağın

         N’olurdu?

         Yemyeşil bezeseydik toprağı,

         Sonra

         Yağmur olsaydık ta SENİNLE

         Yıkasaydık günahlardan dünyayı

         N’olurdu?


         Mutluluk dağının eteklerinde

         Birlikte kanasaydı dizlerimiz.

         Birlikte kenetlenseydi ellerimiz,

         Dudaklarımız ve gözlerimiz

         N’olurdu?


         Birlikte düşseydik uçurumlara

         Mutluluk çiçekleri dererken.

         Birlikte kaybolsaydık;

         SENİNLE ağlayıp, SENİNLE gülseydik

         N’olurdu?

İzleyiciler

Blog Arşivi